De ochtend van het vertrek. Vandaag gaat ze op klasdagen. Ze is er al weken intens mee bezig. Hoeveel zin ze daarin heeft, hoe leuk dat zal zijn. Of ze een topje of een t-shirt zou meenemen om in te slapen. (Het werd de laatste optie want er zitten ook jongens in de klas, nvdr.). Welk beleg er zou zijn voor op de boterham, ‘waarschijnlijk zo van die gewone kaas, salami en choco’. Dat haar titularis echt een toffe is. En dat ze er zin in heeft, tot wel 10 keer per dag heeft ze er zooooooveel zin in!
De valies ligt al twee dagen bijna-klaar en sinds gisterenavond bijna-helemaal-klaar. Tot drie keer toe hebben we alles overlopen, zodat ze zeker alles bij heeft. Botinnen, slaapzak, gezichtslotion en 3 truien voor evenveel dagen. Ze heeft een ‘pikant’ vragenlijstje opgesteld voor een spel, dat moet ik nog afprinten, alsook een foto van Bilbo de kat. En de playlist met 50 nummers (maar slechts ene van One Direction hee mama!) is ook al dagen klaar. O de oplader voor haar smartphone moet zeker mee!
Vanmorgen is ze vroeger wakker dan strikt noodzakelijk en fluitend dekt ze de tafel. De dagelijkse strijd met de jongere zus over die taak is eventjes ver weg, vandaag gaat het vanzelf. Ik heb er ZIN IN roept ze in crescendo. Zal ik eens iets vertellen over mezelf? Ik heb zin in klasdagen!!
De bestemming? Brugge, per autobus. De medereizigers? Haar klasgenoten van de derde Grieks-Latijnse. De bende ongeveer 14-jarigen zien elkaar alle schooldagen en daarbuiten treffen ze elkaar op de urendurende klaschat. Maar zo samen op klasdagen is de max, vooral als je met z’n allen zo goed overeenkomt.
Ze is blij dat ze niet met de auto tot Brugge gebracht moeten worden. Uiteraard zou ik taxi moeten spelen voor de heenreis en, waarom ook niet, voor de terugreis. Maar deze ochtend vindt ze het een comfortabeler gedachte niet met vriendinnen en mama in één auto te moeten. Want mama zou de hele tijd lachen en zo. Een goedgezinde mama die zich amuseert met dochter & friends, het is natuurlijk ronduit gênant.
‘Mama, wil jij voor vanmiddag mijn boterhammetjes smeren?’ Elke schooldag maakt ze haar eigen lunch, maar op een dag als deze ligt het anders. Een gevoelskwestie. De liefde spat er af, haar aanhankelijkheid. Laat maar komen eventjes, mama-zorg-voor-mij. Ik maak een boke met rillettekes en eentje met camembert, van de choco blijven we ver weg. In de brooddoos verder een mini-dessertje en nog een koekje voor onderweg.
Een kwartier voor afspraakuur. Ze tilt haar valies op en duwt die met haar knieën de koffer van de auto in. Gelukkig is onze Schepper zo vooruitziend geweest kinderen uit te rusten met een goed stel knieën die je kan knikken om een zware valies de autokoffer in te duwen. Voor het geval je op klasdagen gaat dus.
We zitten in de auto. ‘Heb je alles bij?’ Ik vraag het plagend. ‘Som eens op?’, antwoordt ze. Tandenborstel, GSM, eten voor vanmiddag, zakdoeken … ‘Geen zakdoeken’, zucht ze en stapt tegen haar zin weer uit om er te gaan halen. Er wordt geen verdere opsomming verwacht.
We zijn mooi op tijd. Nog voor de auto goed en wel stilstaat, krijg ik van haar (buiten het zicht van de klasgenoten) een dikke-dag-mama-kus en dan draait haar focus naar de vrienden. Ze duikt naar buiten, haalt haar valies uit de koffer en wandelt naar de school. ‘Amuseer je’ zeg ik tegen haar rug. Jaja mama. ‘En braaf zijn in Brugge’. Jaja, seg mama.
Ze gaat op in een groepje. Ik vertrek terug naar huis, tracht nog twee keer een glimp van haar op te vangen maar krijg haar gezicht niet meer te zien. Geen blik, geen wuifje. Voor haar ben ik al weg.
Het is gebeurd, denk ik. In gepaste contexten gaan de vrienden voor, ze zal dit allicht de komende jaren heerlijk nadrukkelijk duidelijk maken, tot een nieuw evenwicht wordt gevonden. Ze heeft een eigen leven dat zich meer en meer buiten thuis afspeelt.
Het is gebeurd, denk ik, onze dochter heeft nu ‘roots’ waar ik deel van ben en ‘toekomst’ waarin ze me nog niet goed weet te plaatsen. Zo gaat dat altijd en met haar gaat het dus ook zo. Het gaat goed met haar. Met een bijzonder warm gevoel en een glimlach op m’n gezicht draai ik de straat links in, uit haar zicht – al merkt zij dat niet -, naar thuis. Amuseer je meisje en tot over 3 dagen!