Daar gaan we weer. Nog voor het dreigingsniveau van 4 naar 3 zakte en de angst voor terreur een beetje was afgenomen, werd ons nieuws ovespoeld door kritieken van de ene instantie op de andere bevoegdheid. Teveel info, te weinig, verwarrend, boekje te buiten, te laks, … De ene vindt dat de andere het anders had moeten aanpakken. Alsof elke beslissing rond aanslagen op onschuldige burgers in de schoolboeken geschreven zou zijn, en elke bevoegdheid voor elke instantie netjes afgelijnd. Wat te doen als een twintiger met een bommengordel rond zijn middel een concertgebouw binnenwandelt: parate kennis.
Benieuwd of een kop zal moeten rollen, welk ambt weldra door een ander wordt bemand, waardoor het ongenoegen over wat-beter-had-gekund weer wordt schoongeveegd.
Wat een verspilling van tijd en energie, dat bekritiseren, analyseren en repliceren. Dat ons land afglijdt naar ‘Failed State’, kan misschien al een beetje gecounterd worden door meer inleving en samenwerking?
Dit gezegd zijnde ga ik me weer prettiger bezighouden dan mopperen. Voor ik als ‘Failed Lady’ versleten word …